Deus-Ex

Het idee voor dit eerste onderwerp is een paar dagen geleden in mij opgekomen.
Het draait rond een nieuwe game die net op de markt is gekomen. Het heet Deus-Ex Human Revolution. Een onderdeel van de Deus-Ex serie die al jaren geleden begonnen is, maar nu de stap naar next-generation gaming heeft gemaakt.
Het spel situeert zich in het jaar 2027, en in die periode heerst er een dilemma. Het zit namelijk zo dat er, in de tijdlijn van het spel, rond 2007 een enorme doorbraak gekomen is in de geneeskundige sector. Er is namelijk een stof gevonden die zich exact gedraagt als menselijk spier- en zenuwweefsel. In de komende 20 jaar heeft men die technologie uitgebreid en aangewend voor het vervaardigen van 'augmentations', protheses en hulpledematen voor mensen. De protheses zien er uit zoals menselijke ledematen, op het cybernetische af, en kunnen net zoveel kracht zetten, zo niet meer, als echte ledematen. Reactie en beweging gaat enorm snel. Het komt er dus op neer dat die mensen er soms zelfs beter vanaf komen dan mensen die geen 'augments' hebben. Je eerste indruk daarvan zou kunnen zijn "Mooi, dan kunnen mensen met een beperking, zoals iemand die een arm verloor bij een werkongeval, toch een gewoon leven leiden."
Hier begint echter het probleem. Door die mensen te helpen begon men onbewust een soort elite mens te creëren. Een arbeider die met zijn 'augments' makkelijk 150kg kan optillen is namelijk meer waard dan één die er maar 50 kan optillen. En er zijn meer problemen. Zoals het nu ook het geval is, stoot ons lichaam vaak lichaamsvreemde voorwerpen en stoffen af. Dat probleem ontstaat ook in de 'toekomst'. Mensen met afstotingsverschijnselen hangen vaak levenslang vast aan een drug, neurozopyne, die de afstotingsverschijnselen tegen gaat. Deze drug is echter duur en moeilijk te maken. Veel mensen die door noodzaak een 'augement' kregen, hebben daardoor niet genoeg geld om die drug te kopen. Hierdoor creëert men een soort van 'aug-addicts', mensen die alles zouden doen om aan neurozopyne te komen.
Het duurt dan ook niet lang voor er rebellengroepen en activisten opkomen om de 'zuiverheid' van het menselijk ras te beschermen. Zo is er in de game de politieke partij Humanity Front en de terroristengroep Purity First. Zij zijn radicaal tegen het verbeteren van de mensheid via 'augments'. Waar de geneeskunde zegt dat ze mensen helpen door ze te verbeteren, zeggen hun tegenstanders dat ze hun patienten wel verbeteren, maar minder mens maken, dat ze eigenlijk meer robot dan mens zijn. En dat men als mens zijn tekortkomingen moet ondergaan en niet zijn ziel inruilen om een robot te worden.

Nu de situatie geschetst is, denk ik dat het wel duidelijk is waar ik naartoe wil met deze blog.
Wat denkt u van dit beeld?
Denkt u dat deze levensreddende 'augments' de volgende stap zijn in de menselijke evolutie of bent u van de mening dat, hoewel ze mensen redden, ze hen ook minder mens maken en meer ding? Of is er een gulden middenweg te vinden?
Ik weet dat dit een gevoelig onderwerp is voor sommigen, maar probeer alles in consideratie te nemen.

Laten we de geschiedenis eens bekijken.
Het verliezen van een ledemaat is altijd al een drama geweest. Men is niet meer 'heel', niet meer zoals hij geboren is, men 'mist' iets. En er zijn dan ook al millennia lang mensen op zoek geweest om het leven van die personen beter te maken. Zo zien we dat er al duizenden jaren geleden een primitieve vorm van krukken waren. Nu kan je denken "Dat is toch maar een stok om op te leunen?" en gelijk heb je. Maar voor iemand die een been mist, is dat zijn nieuwe manier van vooruitkomen. Technologie ontwikkelt zich namelijk niet als er geen nood voor is. Vuur voor warmte, kledij voor bescherming, wapens voor jacht, huizen voor beschutting... Neem daarbij in beraad dat de mens een heel sociaal wezen is en de nood om gewonde groepsgenoten te helpen steekt al snel de kop op.
Een ander voorbeeld: Wie heeft er nog nooit gehoord van een piraat met een houten been, een haak als hand en een glazen oog? Dit beeld is soms overmatig geromantiseerd, maar er huist een zekere waarheid achter. Men had inderdaad houten benen en haken. Een manier om een collega toch nog te laten meedoen in de strijd. Men stond misschien niet meer vooraan in de vuurlinie, maar men bleef wel mobiel, men kon helpen met touwen knopen, kuisen en koken.
Zo zie je doorheen de tijd, dat er altijd mensen zijn geweest die zich gespecialiseerd hebben in het helpen van mensen die door ongeval of ziekte een deel van hun lichaam moesten afstaan.
Het enige dat daarbij evolueerde is de technologie. Men vond nieuwe stoffen, aandrijvingen, scharnieren, materialen, elektriciteit. Protheses werden geavanceerder. Vandaag de dag hebben we ook protheses die niet van het echt te onderscheiden zijn, die bewegen als een echt lichaamsdeel en die garant staan voor een min of meer normaal leven. In vele gevallen kunnen zij net zoveel doen als elke andere persoon, zelfs meer.
We hebben nu zelfs al een soort van implantaten waarmee blinden weer kunnen zien en doven weer kunnen horen, mits zij onder bepaalde omstandigheden in die situatie terecht zijn gekomen.

Men heeft altijd de laatste nieuwe technologie aangewend om mensen te helpen. Dus, stel dat er een doorbraak is en men vind inderdaad een synthetische stof waarmee we de volgende stap kunnen zetten. Is dat dan zo verkeerd? Het is uiteindelijk iets waar we al duizenden jaren mee bezig zijn, ervoor zorgen dat we allemaal 'normaal' zijn. Maar wat is dan 'normaal zijn'? Elk individu is toch een mens, een persoon, met een verleden, een heden en toekomst? Zijn we bang dat die personen misschien 'meer' dan mensen worden, of dat ze hun mensheid verliezen, dat ze het voor verkeerde doeleinden zouden gebruiken?
Is dit radicaal tegen het klassieke Darwinisme of is dit gewoon de volgende stap in menselijke evolutie?